Everyone meet COCO
Jullie zullen het vast wel hebben zien voorbij komen op Instagram: Wij hebben er een familielid bij! Haar naam is Coco. Niemand weet waar Coco nu eigenlijk vandaan komt of wat haar ras is, we weten alleen dat we vanaf het eerste ogenblik verkocht waren.
Coco is (denken we) geboren op 19 april 2020. We haalde Coco in huis op 20 juni, dit betekent dat zij nu zes maandjes oud is.
Het leek mij meteen al hartstikke leuk om blogs te schrijven over Coco haar leven in onze familie, maar het kwam er maar niet van. Nu ben ik er echt voor gaan zitten en de artikelen die ik voor ogen heb, zullen gaan over Coco haar karakter en maniertjes, maar ook praktische en educatieve artikelen. Ik merk namelijk dat ik zelf ook bepaalde onderwerpen op zoek over kattengedrag of levenswijze. Dus bij deze het eerste artikel 'Everyone meet Coco'.
Dat Coco bij ons in de familie zou komen was totaal niet gepland.
Dit was namelijk het geval: Ik was mijzelf helemaal gek en verdrietig aan het maken door allerlei zielige dierenleed filmpjes die ik voorbij zag komen op tiktok... het was verschrikkelijk. Ook zag ik allerlei reddingsactiefilmpjes van gestrande, verongelukte diertjes zonder een warm huisje. Ik zag baasjes afscheid nemen van hun diertjes bij hun laatste adem. Je kan je voorstellen, ik kon gewoon niet meer.. "drama drama". Na het wekenlang bekijken van dit soort filmpjes ( het algoritme pakt dat natuurlijk op en blijft je met niets anders spammen) zei ik tegen mijn hubby: 'Ik moet nu diertjes gaan knuffelen!'. 'Ik moet ze aaien, knuffels geven, koesteren'. Het interesseerde me werkelijk waar niet hoe, als ik maar in contact kon komen met kittens of puppy's. We hadden afgesproken om geen kat of hond in huis te halen, maar simpelweg dit te doen zodat ik mijn selfish needs kon vervullen en me daardoor beter zou gaan voelen.
Zo gezegd zo gedaan. Mijn man en ik (mijn man met zware tegenzin by the way) zijn avonden op pad geweest om kittens te knuffelen die we gevonden hadden via marktplaats. Bij iedere kitten werd het steeds moeilijker om deze niet te kopen en mee te nemen. Niet voor mij hoor hahaha, mijn man had er moeite mee. Hij vind een katje namelijk prachtig, alleen heeft hij geen zin in de verantwoordelijkheden. Daarnaast is hij erg gesteld op ons interieur en ook dat laat hij liever niet over aan de klauwen van een kitten.
Na een aantal adresjes te hebben bezocht kwamen we een nieuwe advertentie tegen, ... oke ik zal eerlijk zijn, ik kwam een nieuwe advertentie tegen. 'Wat een gek vlekje op het neusje', zei mijn man nog.. 'ik denk dat ik mij er aan ga irriteren aan dat vlekje'. Ik liet de opmerkingen langs me heen gaan en we stapten weer de auto in.
Toen ik de foto van Coco zag op marktplaats werd ik eigenlijk overrompeld door mijn eigen gevoel.. 'wat is ze schattig!!! Oh my goshh...". Maar ik bleef voet bij stuk houden, ik had namelijk beloofd dat we alleen zouden kijken en dat ik niet zou zeuren wat betreft een katje te kopen en mee te nemen naar huis.
De deur ging open en de verkopers begroetten ons. We liepen naar binnen en manlief begon meteen te spelen met Coco. 'We kopen haar!', riep hij ineens.
'Heh? Wat? Maar we zouden toch niet daadwerkelijk een katje kopen?' Mijn man leek zeker van zijn zaak. Hij stond er op en we waren al meteen weer op weg naar de dierenspeciaalzaak om alle benodigdheden te halen die nodig zijn voor ons nieuw gezinslid.
Zo snel kan het dus gaan haha. Coco had een nieuw huisje. 8 weekjes op de wereld en dit was alweer haar tweede verhuizing naar een forever home.
We hebben echt geen idee waar Coco nu oorspronkelijk vandaan komt, we weten nogmaals ook niet wat voor type ras ze is (we denken dat ze iets heeft van een blauwe rus).
Eenmaal thuis aangekomen ging Coco meteen op ontdekkingstocht uit. Wat ons het eerste kwartier al meteen opviel was dat ze ontzettend nieuwsgierig en avontuurlijk is. Ze ging alle hoekjes van het huis af en was meteen op haar gemak.
Hierboven zie je dat ze gewoon lekker even in een hoekje gaat zitten en het huis aan het observeren is.
Coco was de eerste tijd niet te stoppen, overal liep ze op af en begon ze mee te spelen. Natuurlijk blijft het een baby'tje die nog heel veel slaap nodig heeft. Deze momenten pakte ze dan ook.... ook onverwachts...
Eén van haar favoriete plekken om te slapen is onder de glazen tafel (toen ze er nog onder paste).
Ik moet zeggen dat ik er van geniet om te schrijven over onze Coco. Even weer terug in de tijd van toen ze nog zo piepieklein was.
Hopelijk hebben jullie ook genoten van Coco's eerste artikel.
Tot de volgende life update!
Liefs,
Sabri & Coco
